Dit werk gaat over het zoeken naar structuur te midden van een overweldigende hoeveelheid indrukken. Elke lijn staat voor een gedachte, een herinnering, een keuze – soms helder omlijnd, soms rommelig of uitgelopen. Samen vormen ze een soort visuele symfonie van het hoofd: druk, kleurrijk, vol beweging, maar niet zonder richting.
Na mijn infarct is mijn brein niet meer vanzelfsprekend geordend. En toch… ontstaat er gaandeweg een nieuw soort balans. Niet ondanks de chaos, maar erdoorheen. Dit schilderij is mijn manier om die binnenwereld een plek te geven op het doek – niet als analyse, maar als expressie.
23-79 R57
|
Er zijn nog geen beoordelingen.