Hoe ik mijn pensioen verloor aan oplichters – en het eerst niet eens doorhad
Er zijn van die momenten waarop je leven in tweeën breekt. Voor en na.
Voor deze val dacht ik dat ik dat het allemaal best wel weer een beetje liep. Dat ik mezelf, met de hulp van anderen, had herpakt. Dat het wel weer ging. Niets bleek minder waar.
Na deze val bleef ik achter met lege handen, een leeg pensioen… en een hoofd vol vragen.
Een droom die eindelijk mocht landen
Na mijn herseninfarct had ik mezelf opnieuw moeten uitvinden. Dat was geen kleine opgave. Alles wat vanzelfsprekend was, viel weg. Maar ik vond, met hulp van mijn netwerk van familie en vrienden, een nieuw pad – als spreker, kunstenaar, schrijver en motivational speaker.
Langzaam bouwde ik weer iets op. Ik schreef zelfs een boek! En met dat opbouwen kwam ook langzaam die droom terug: straks, als het leven rustiger wordt, heb ik mijn pensioenpotje. Een buffer. Een zekerheidje.
€135.000. Dat was het bedrag wat nu op mijn beleggingsrekening stond. Op mijn naam. Niet voor luxe, niet voor gekke dingen – gewoon voor rust, later. Maar ergens was er toch onrust. Door het gedoe in de VS met Trump zag ik mijn beleggingen flinke klappen krijgen… En ik schoot in de stress, een oude pijn. Heb ik straks wel genoeg? Kom ik straks nog wel rond? En ik werd onzeker… En dus vatbaar, zie ik nu…
De eerste klik
Het begon onschuldig. Ik had ergens online iets ingevuld. Een telefoontje volgde. Iemand die sprak over investeren, rendement, slimme constructies. Iemand die precies wist wat ik nodig had: zekerheid, rendement, rust.
En weet je wat het ergste is? Ze klonken zó professioneel. Zó goed voorbereid. Alles klopte: de documenten, de websites, zelfs de KVK-inschrijving.
Maar ik was voorzichtig. Wantrouwig. Ik stelde vragen. Kreeg antwoorden. Deed wat tests. En langzaam… stap voor stap ging ik erin mee. Waarom? Omdat ik zó graag wilde dat het waar was. Omdat ik moe was van de zorgen. Omdat ik mensen wílde vertrouwen.
Hij introduceerde mij in een cryptomunt die gelanceerd zou worden waarop ik kon voorintekenen. Die konden we dan na lancering met winst verkopen. En ik stapte uiteindelijk in. Met €50.000,-. Die €50.000,- werd vervolgens in die cryptomunt belegd en dat liep allemaal nog prima, zo dacht ik. Bij de lancering was die al het dubbele waard en dus verkochten we het voor €100.000,-! Toen adviseerde mijn adviseur, die ik inmiddels echt was gaan vertrouwen om het in Ethereum te beleggen. Dat is een van de bekendste cryptomunten van dit moment en dus stemde ik toe. Hij leidde mij door het proces en we kochten dus iets van 128 ethereum, wat toen dus gelijk stond aan ongeveer €130.000,-. Dit zag ik in mijn wallet de volgende weken alsmaar meer waard worden tot op het punt dat de teller op €350.284 stond! Ik begon al te dromen over financiële vrijheid… Misschien kon ik zelfs wel een eigen appartement kopen? Maar om een lang verhaal kort te maken, die droom stortte als een kaartenhuis in elkaar. Spatte als een zeepbel uiteen. Toen ik het geld wilde opnemen was er opeens iets mis en moest ik een borgstelling betalen om het geld vrij te krijgen. Ik moest €80.000 storten om het geld vrij te krijgen… En zelfs toen, kon ik het nog niet loslaten… Ik heb zelfs nog geprobeerd dat geld te lenen bij vrienden en familie… Ik schaam me er nu kapot voor… Maar ik was zo lang in de veronderstelling dat mijn geld dan nog zou komen… Het duurde lang voordat ik inzag dat ik was beetgenomen… Opgelicht. Dat mijn geld weg was, en dat ik er niets van terug zou zien…
Achteraf zie ik het pas
Nu zie ik het natuurlijk wel. Glashelder zelfs. De kleine haarscheurtjes. De net iets te gladde praatjes. Maar op dat moment? Niets wees op gevaar. Ze gaven me vertrouwen – en ik gaf iets terug: mijn hele toekomst.
Wat me misschien nog het meest pijn doet, is dit: dat ik, ondanks alles wat ik heb geleerd, wéér gevallen ben. Keihard. En dat ik het pas laat – veel te laat – doorhad.
In de volgende aflevering: “Alles kwijt”
Ik vertel je over het moment dat ik ontdekte dat het allemaal nep was – en wat dat met me deed.
Geef een reactie